پیوند: http://sharikatoshahid.kowsarblog.ir/?p=148928&more=1&c=1&tb=1&pb=1

فعل مضارع همیشه مرفوع است مگر زمانی که یکی از ادوات ناصبه یا جازمه یا آنچه موجب مبنی شدن فعل بر آن وارد شود.

حروف ناصبه: 1-نصب بذات میدهند:   اَن← زمانی که با مابعدش معنی مصدر بدهد

                                              لن

                                             اِذن← فقط وقتیکه 1-در صدر جواب شرط باشد

                                                                    2- وقتی که بین آن و فعل فاصله نباشد

                                              کَی یا لِکَی

                     2-نصب به اَن مقدره:  حتی

                                                 لام

                                                او

                                                فاء سبب: وقتی جواب طلب یا نفی واقع شود:  1-طلب: امر 

                                                                                                                      نهی 

                                                                                                                      استفهام

                                                                                                                       ترجی 

                                                                                                                       تمنی 

                                                                                                                       عرض 

                                                                                                                       تحضیض

                                                                                                             2-نفی

                                                     واو معیه:وقتی قبل از طلب یا نفی واقع شود